Donderdag 21 januari, rustdag op Don Khong

We besluiten vandaag eerst een stukje te gaan toeren op dit eiland ter grootte van Texel, schat ik. Na zo’n 20 km, bijna halfweg het tochtje, blokkeert het freewheel van mijn Santos Travelmaster opeens. Ik kan nog wel fietsen, maar mijn Travelmaster is een soort doortrapper geworden want zodra ik de pedalen stilhoud klapt de ketting dubbel. Eens te meer blijkt het lastig dat we beiden (zeer) matige sleutelaars zijn. Terug in het hotel maak ik de fiets goed schoon, vooral het stukje naaf achter het grootste kransje, waarna het freewheel weer echt een freewheel is. Ik stuur een mailtje naar onze fietsenmaker thuis en hoop er maar het beste van.

Daarna nemen we een lekkere duik in het zwembadje van ons hotel, en lezen en luieren de dag verder door.

Vrijdag 22 januari, van Don Khong naar Don Khone

Een heerlijk boottochtje van zo’n anderhalf uur brengt ons naar het volgende grotere eiland in de eilandenarchipel in dit deel van de Mekong. Don Khone is wat toeristischer dan Don Khong, met flink wat backpackers en Franse en Aziatische reisgezelschappen, maar het is ook sfeervol en gewoon een heerlijk tropisch eiland met vele palmen, een beetje (niet ongerepte) jungle met een onverhard pad erdoorheen waarover je een leuke tocht kunt maken. En ’s avonds weer heerlijk oosters eten op een terrasje aan de Mekong.

De fietsenmaker bericht dat de XT-naaf van de Travelmaster vaker kuren heeft met het freewheel. Leuk is dat. Maar hij is bereid zo nodig een nieuw wiel op te sturen.

Zaterdag 23 januari, toeren op Don Khone en zustereiland Don Det

Vandaag staat een sight seeing per fiets op de beide kleine eilanden op het programma. We fietsen eerst naar de oude stoomlocomotief, een van de laatste overblijfselen van de spoorlijn die het Franse koloniale bewind begin twintigste eeuw had aangelegd om de stroomversnellingen van de Mekong te omzeilen. Het lijntje had voortdurend problemen, was niet rendabel en werd na 1945 alras door jungle overwoekerd; de locomotief werd rond 1990 teruggevonden en staat hier nu tentoongesteld. Daarna fietsen we naar die indrukwekkende stroomversnellingen, en toeren nog wat over de beide tropische palmeneilanden. Het verdere middag- en avondprogramma is zeer, zeer rustig. Mijn fiets houdt zich prima, en we besluiten het voorlopig maar aan te zien.

Zondag 24 januari, van Don Khone (Laos) naar Stung Treng (Cambodja)

Om acht uur in de ochtend brengt een bootje ons terug naar de hoofdweg naar Cambodja, op het vasteland. We bezoeken eerst nog de Khone Phapheng-waterval, de grootste van Zuidoost-Azië, die zich over bijna een kilometer uitstrekt. Indrukwekkend natuurschoon.

Daarna nog een halfuurtje fietsen en dan komen we aan bij de grensovergang naar Cambodja. Het is opnieuw weer een aparte ervaring. Eerst moeten we een gezondheidscheck ondergaan: een formulier invullen met naam, adres, geboortedatum etc, plus een meerkeuzevraag of je gezondheidsklachten hebt (altijd nee invullen!) en dan wordt onze temperatuur gemeten met een apparaatje dat men bij onze hals houdt. We blijken allebei 36,1 te hebben en worden gezond verklaard. Daarna dienen we voor deze service 1 dollar te betalen. Dank u.

Dan naar het volgende loket, waar we opnieuw een formulier moeten invullen met naam, adres, beroep, doel van onze reis en nog zo wat. Dan weer naar een ander gebouwtje waar we het formuliertje, een pasfoto en 35 dollar overhandigen voor ons visum. Vervolgens met het van een visum voorziene paspoort naar een volgend en laatste gebouwtje om je inreisstempel te halen en uiteraard weer een formulier in te vullen. Sommige mensen moeten voor dat stempel nog eens twee dollar betalen, anderen (onder wie wij) niets. Niemand weet waarom. Wij denken klaar te zijn en fietsen weg, maar worden teruggefloten door een geüniformeerde en ietwat geïrriteerde douanier die toch nog eens ons paspoort wil zien. Het blijkt in orde te zijn en we mogen door.

De eerste kennismaking met Cambodja is wat grimmig. De hutten en dorpjes zien er zeer armoedig uit. In de weg zitten af en toe enorme gaten, en er zijn forse stukken ongelooflijk stoffig gravel. En op heel veel plaatsen worden niet alleen akkers afgebrand, maar ook hele stukken bos, waarschijnlijk om plaats te maken voor palmolieplantages die we ook af en toe tegenkomen. Eenmaal laait het vuur zo hoog en dicht bij de weg op, dat we door een verzengende oven lijken te fietsen. Enorme zwarte rookwolken verduisteren af en toe de hemel. Wie pessimistisch is over het milieu, vindt hier bevestiging.

Het stadje waar we aankomen, Stung Treng, blijkt dan weer leuker dan verwacht. Een prettig hotel, eten bij Mr T die een buskaartje voor ons regelt (we doen morgen een stuk met de bus omdat we de dagafstand van 142 km te lang vinden), interessante gesprekjes met een Franse en een Engelse fietser.

Maandag 25 januari, van Stung Treng naar Kratie

Om half zeven zijn we, samen met een ander Nederlands fietsstel, present bij Mr T voor de bustocht. De bus is vrijwel leeg, onze fietsen worden gewoon op de achterste stoelen gelegd. Na ongeveer een uur bussen stappen we uit om de overige 80 km zelf weg te trappen. Het ziet er hier wat minder armoedig uit. De bouwstijl van huizen en tempels is anders dan in Laos: hoekiger en grilliger, ook zien we hier meer paalwoningen. Wel worden we weer even enthousiast begroet: als een compleet jong gezin van vier op een tegemoetkomende brommer mij enorm hartelijk ‘Hello!’ toeroept, denk ik: waar heb ik dit eigenlijk aan verdiend? De laatste 50 km fietsen we weer langs de Mekong, over een smalle weg met veel lintbebouwing, De school is net uit en soms zwelt er achter ons een pelotonnetje meefietsende scholieren achter ons aan, hun oude brikken piepend en knarsend en zij lachend en roepend. Het kinderkoor van ‘Hello’s’ zwelt nu helemaal tot ongekende proporties aan.

In Kratie blijkt dat wij onze intrek in hetzelfde hotel hebben genomen als het Nederlandse stel. Tegen zonsondergang drinken we samen een biertje, waarna we met zijn vieren ergens curry gaan eten. Het wordt een heel genoeglijke avond, met natuurlijk ook uitwisseling van fietsverhalen .

Dinsdag 26 januari, van Kratie naar Stung Trong

Op het deel van de tocht over de provinciale weg van vandaag blijkt dat hier in Cambodja wat wilder gereden wordt. Duidelijk is dat vooral de Cambodjaanse buschauffeur een hekel heeft aan remmen. Als hij op een langzamer voertuig voor hem stuit, zet hij zijn lichten aan, drukt op de claxon en gooit het stuur naar links. Het tegemoetkomende verkeer moet maar zien hoe het zich redt. Wij duiken de berm in, maar ik vraag me af wat er gebeurt als er om die bocht net ook een bus aankomt. Een beetje eng vinden we het toch wel, en we nemen ons voor straks op hoofdweg 6 naar Siem Reap heel alert te fietsen.

Gelukkig kunnen we na zo’n 30 km een secundaire weg langs de Mekong nemen, een heerlijk weggetje omzoomd door palm- en andere fruitbomen, waar met alle lintbebouwing veel te zien is, af en toe een mooie tempel en weinig verkeer! Het is bijna jammer als we in onze plaats van bestemming aankomen, waar slechts heel eenvoudige accommodatie is en verder weinig te beleven valt. Wat de stoffige eetstalletjes te bieden hebben ziet er te ondefinieerbaar uit, maar het lukt ons zowaar ergens een pizza en een tosti te scoren.

Woensdag 27 januari, van Stung Trong naar Kampong Thom

De komende dagen wordt het kilometers maken naar Siem Reap met het befaamde tempelcomplex Angkor Wat. We verlaten de Mekong en het blijft tot Siem Reap vlak landschap, met lintbebouwing afgewisseld door dorre rijstvelden (het is het droge seizoen) waartussen her en der groepjes palmbomen staan. Een beetje saai, maar door alle menselijke activiteit op en naast de weg is er toch genoeg te zien. In Kampong Thom blijkt het gloednieuwe en brandschone guesthouse met de enthousiaste jonge eigenares een prachtige VIP Room met zeer fraai gevouwen handdoeken te hebben, voor maar 20 dollar. We eten in het nabijgelegen ‘foreigners restaurant’ en blijven verder vooral op de kamer, want we zijn vermoeid en Kampong Thom is een drukke en stoffige stad.

Donderdag 28 januari

We besluiten te proberen de 148 km naar Siem Reap vandaag in één keer te overbruggen, want de accommodatie halfweg is volgens de routebeschrijving nogal matig en spartaans. Het belooft warm te worden, we vertrekken om zeven uur. We vrezen een beetje voor de wegwerkzaamheden die volgens de routebeschrijving op weg 6 gaande zijn, maar die blijken erg mee te vallen. Sterker, we zoeven over het grotendeels nieuwe asfalt, en hebben er rond het middaguur al 100 km op zitten. Na een poosje raak je als fietser op zo’n lange tocht in een soort roes. De benen zijn soepel in cadans, de hemel is strakblauw, de temperatuur een heerlijke 32-34 graden, om de paar uur gooi je een cola, een taartje of broodje en een paar bananen erin, trappen, trappen, trappen, heerlijk dat briesje dat opsteekt, de wind koel tegen mijn huid en ik voel mijn spieren automatisch aanspannen om dezelfde tred te houden, er treedt een soort trance in maar je bent ook superalert, je houdt die hond in de gaten en zwaait naar de roepende kinderen en zwenkt vaardig om dat gat heen en geniet van die prachtige witte Indiase bultrunderen daar op dat rijstveld, het landschap lijkt door je zintuigen naar binnen te stromen en achter je weg te stromen, trappen, kijken, trappen, kijken – I’m a cycling machine (and I like it).

De laatste vijftig km speelt ons niet zozeer de opkomende vermoeidheid parten, maar vooral dat je overal last van krijgt: je zitvlak, tintelende handen, pijnlijke polsen en schouders. Ook wordt de weg nu toch slechter, gravel aan de zijkant en veel stof. De voldoening is dan ook groot als we rond halfvier in het drukke Siem Reap arriveren. Het is even zoeken naar de zijweg waaraan de Golden Mango Inn ligt, waar we een kamer hebben geboekt. Als dat een heerlijk plekje blijkt te zijn, en wij zeer vriendelijk ontvangen worden met een glas limonade en zo’n verfrissende handdoek, zijn we weer de koning te rijk. Vanavond lekker relaxen, en dan gaan we de komende dagen Angkor Wat bezichtigen, uiteraard per fiets.